καλόφωτος

καλόφωτος, -ον (Μ)

αυτός που φωτίζει καλά, λαμπερά, που διαχέει λαμπρό φως («σελήνη μου καλόφωτε», Καλλίμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* (< επίρρ. καλά) + -φωτος (< φῶς, φωτός), πρβλ. ετερό-φωτος, πολύ-φωτος].